Odmienne i krótsze dzieje miał cmentarz w Białej, urządzony przy drodze do Cyprianowa. Wszyscy pochowani tutaj żołnierze (mogli to być Rosjanie i Niemcy) zostali ekshumowani, a ich szczątki przeniesiono na zbiorczy cmentarz, jednak nie wiadomo na który. Komasacji dokonano jeszcze przed II wojną, bądź według niektórych mieszkańców po 1939r. (wtedy musieliby zarządzić ją Niemcy). O samym obiekcie nic więcej nie udało się dowiedzieć.

Kwatera wojenna na cmentarzu parafialnym w Szczawinie.

Na tym cmentarzu jeszcze w czasie wojny powstała największa z kwater żołnierskich w okolicy. Według przedwojennej publikacji miało tutaj być pochowanych ok. 150 żołnierzy rosyjskich i niemieckich, zarówno w mogiłach zbiorowych, jak i w grobach pojedynczych. Brak jakichkolwiek danych archiwalnych nie pozwala na ustalenie dokładnej liczby spoczywających tutaj żołnierzy. Zresztą położenie kwatery było pierwotnie inne, jak wskazuje na to zachowana fotografia w czasopiśmie: nie pod samym murem cmentarza, pod który zostały przeniesione w latach 70. wszystkie zachowane betonowe nagrobki. Spośród 9 imiennych nagrobków, które dzisiaj tutaj znajdziemy, aż siedem podaje nazwiska żołnierzy i przynależność pułkową poległych w dniu 24 XI, a więc praktycznie w chwili odwrotu rosyjskiego. Być może doszło w tym czasie do większej walki, np. w wyniku rozkazu ataku uprzedzającego wycofanie się Rosjan, by uniemożliwić im z kolei zaatakowanie zmierzających na północ kolumn grupy gen. Scheffera. Poznanie prawdy o okolicznościach ich śmierci trzeba odłożyć do czasu dotarcia do bardziej szczegółowych prac, tj. monografii poszczególnych pułków. Takowe ukazały się w okresie międzywojennym, ale można na nie natrafić jedynie w kilku niemieckich bibliotekach.

Wszyscy pochowani w Szczawinie niemieccy żołnierze zidentyfikowani na podstawie inskrypcji nagrobnych pochodzą z czterech pułków piechoty. Pułki: 32, 83 i 167 p.p. wchodziły w skład 22 Dywizji Piechoty (i XVII Korpusu), zaś 151 p.p. należał do 37 Dywizji (i XX Korpusu). Na cmentarzu znaleźć można jednak także płytę nagrobną z zagadkowym napisem: „Ein Musketier von Inf. Reg. 23". Zagadkowa jest w tym przypadku liczba: 23, gdyż żaden, nawet najmniejszy pododdział pułku piechoty o takim numerze porządkowym nie pojawił się w ogóle w tej okolicy. Autor opracowania stwierdził to na podstawie spisu wszystkich pułków piechoty i artylerii walczących w okresie listopada i grudnia w pasie od Konstantynowa Łódzkiego po Brzeziny, przygotowanego samodzielnie w oparciu o wielotomowe niemieckojęzyczne źródłowe opracowanie „Der Weltkrieg. 1914 bis 1918". Istnieje jednak proste wytłumaczenie tego faktu - to omyłka zakładu betoniarskiego wykonującego nagrobki na zlecenie władz niemieckich. Pomocna jest dla takiej interpretacji znajomość technologii wykonywania tego typu nagrobków. Składają się one z dwóch części: betonowa „stella" była odlewana odrębnie od tablicy inskrypcyjnej, wklejanej następnie na zaprawie cementowej w gotowy nagrobek. Samą inskrypcję tworzono odciskając w świeżym betonie odpowiednie ołowiane czcionki. Po prostu pracownik betoniarni (a może oddelegowany do pomocy żołnierz) omyłkowo zamienił miejscami czcionki: poległym był nieznanego nazwiska muszkieter z 32 pułku piechoty.